Prikkel om bijstandsontvanger met weinig kansen te helpen aan een baan ontbreekt volgens het CPB

Uit hun onderzoek blijkt dat het gemeenten loont om kansrijke bijstandontvangers aan een baan te helpen. Mensen zonder bijstand, of personen met subsidie en veel behoefte aan begeleiding zijn een minder interessante doelgroep.

Kansrijke bijstandontvangers hebben een “relatief hoge loonwaarde” waardoor de gemeente minder subsidie moet betalen, minder begeleiding moet inzetten en maximaal bespaart op de uitkering.

Door de financiële prikkel zal de gemeente proberen om deze groep zoveel te laten werken zodat ze net uit de bijstand zullen komen. Voor mensen met een arbeidshandicap of ziekte kunnen werkgevers een loonsubsidie aanvragen bij de gemeente als ze nog geen minimumloon verdienen.

Deze subsidie zorgt ervoor dat het verschil tussen hun loonwaarde en het minimumloon verdwijnt. De loonwaarde is een met behulp van richtlijnen bepaalde economische waarde van het werk van de werknemer.

Hoe lager de loonwaarde, hoe meer de gemeente aan subsidie moet uitkeren. Dit is voor hun een negatief stimulans. Voor mensen zonder bijstand zal de prikkel altijd negatief zijn.

Hierdoor heeft de gemeente wel subsidiekosten, maar geen lagere kosten voor de bijstand. Het gevolg is dat de aantal plaatsen voor deze mensen achterblijft. Het CPB concludeert hieruit dat de huidige financieringsmethode zijn doel voorbijschiet. Het aantal plaatsingen blijft achter terwijl een deel van de middelen en subsidies niet wordt gebruikt.

Daarom onderzoekt het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid momenteel deze vorm van loonkostensubsidie en komt mogelijk met enkele aanpassingen.

(Bron: nu.nl)